MIJTEN :

Symptomen : Bij de ezel komen 3 soorten mijten voor :

- Sarcoptes scabiei : een gravende kortpotige mijt die in het algemeen een voorkeur heeft voor de lichtst behaarde delen, maar zich kan uitbreiden over het hele lichaam. De huidproblemen bestaan uit rode, sterk jeukende papels die zich tot pusteltjes met een geel kopje kunnen ontwikkelen. In chronische en gegeneraliseerde vormen ontstaat hyperkeratose van de huid en haaruitval. Soms treedt duidelijk korst- en plooivorming van de huid op. De aandoening gaat gepaard met onrust, schuren en bijten tengevolge van jeuk.

-Psoroptes equi : leeft op de huid en heeft een voorkeur voor de dichtbehaarde delen van het lichaam. De huidlaesies zijn voornamelijk gelokaliseerd op de nek, schouders, schoft en de rug. De laesies zijn gekenmerkt door grote kale plekken met korsten en lokale hyperemie. Onder de korsten is de huid vochtig en dun. Daar waar al geschuurd is, ziet men sereus, hemragisch exsudaat en bloed; er is vaak sprake van een natte dermatitis.

- Chorioptes bovis : deze soort komt voornamelijk voor op de onderbenen en gaat gepaard met jeuk, haaruitval en korstvorming.

Diagnose : De definitieve diagnose is bij een mijteninfectie te stellen door middel van microscopisch onderzoek van een huidafkrabsel. Het afkrabsel wordt van verschillende plaatsen genomen. Vooral bij een sarcoptes-infectie is het van belang een diep afkrabsel te nemen aan de rand van de laesie.

Therapie : De therapie bestaat uit het wassen van de dieren, hetgeen na een week moet worden herhaald. Dit kan met middelen die ook tegen luizen worden gebruikt. Ivermectine-injecties zijn een andere mogelijkheid. essentieel is echter het isoleren van de aangetaste dieren, zodat de infectie zich niet onder de stalgenoten kan verspreiden.

Bron : Diergeneeskundig Memorandum : december 1992

Een gezamenlijke uitgave van Duphar, Animal Health, Janssen

Pharmaceutica en Mycofarm