DONKEY-SJOT.BE
Reeds jaren raad B.V.T.V.E. vzw zijn leden aan om hun ezels jaarlijks te laten inenten tegen griep en tetanos. Ik kan nu wel stellen dat bijna alle ezeltjes van onze leden deze inenting ook jaarlijks krijgen. Ja er zijn ezels die nooit een inenting gehad hebben, en die ook oud geworden zijn. Maar men moet deze inenting eerder zien als preventie, of als een soort verzekering. U moet weten dat de ezels heel resistent zijn en wanneer zij ziek lijken, over het algemeen de ziekte zo ver gevorderd is dat men te laat is. Bovendien zullen de kosten voor de behandeling van ziekte veel hoger oplopen dan preventie. Dus ontworming, inentingen en hoeven laten verzorgen, sparen zeker grotere kosten uit, bovendien zal uw ezeltje zich steeds in goede conditie bevinden. Om u nog maar eens te overtuigen volgt hierna een uiteenzetting van Mevr. A.C. Bander Dierenarts en bestuurslid van Stichting opvang ezels in Nederland.
Bron : Balknoten september 1998, auteur A.C. Bander
Wat een treurig verhaal over Balkie, die enkele weken na castratie aan tetanus stierf.
Paarden en ezels zijn zeer gevoelig voor tetanus, honden en katten veel minder en de mens staat daar tussenin. (het is zeer nuttig zichzelf ook geregeld tegen tetanus te laten inenten als men vaak met mest en aarde enz. bezig is.)
Helaas sterven er jaarlijks in ons land nog een beduidend aantal paarden en ezels, die niet voldoende beschermd zijn tegen deze infectie.
De tetanusbacil -Clostridium tetani- geeft een giftige stof af, het tetanus toxine of toxoid, bovendien is hij een sporenvormer, dwz hij kan in een bepaalde vorm - het sporenstadium - zeer lang overleven, daar hij dan weinig gevoelig is voor uitwendige factoren, zoals hitte, desinfectiemiddelen enz. Daar hij goed gedijt in zuurstofarm milieu zijn vooral kleine diepe wonden berucht (vb een verwonding ontstaan na het trappen in een spijker, of door prikkeldraad).
Behalve in mest en aarde komt hij ook voor op houtsplinters, roestige spijkers enz.
Hoewel de tetanusbacil op zich gevoelig is voor penicilline is het toxine dat niet. Dus op het moment dat tetanus geconstateerd wordt, zal penicilline weinig of geen effect hebben, mogelijk zelfs averechts werken, doordat de bacil afsterft en daarbij nog meer toxinen vrijkomen.
De veulenspuit die Balkie kort na de geboorte kreeg heeft niets met tetanus te maken, maar bevat serum tegen andere bacteriën (tenzij men speciaal om tetanusserum gevraagd heeft).
Het serum dat Balkie bij de operatie kreeg werkt vrijwel direct, maar beschermt slechts korte tijd tegen tetanus, het geeft een zgn. passieve immuniteit.
Daarnaast moet het dier door middel van inentingen een actieve immuniteit opbouwen, dat gebeurt door het toedienen van tetanus toxoïd.
Bij iedere ezel of paard, die nooit eerder is ingeënt zijn 3 injecties nodig :
- De eerste twee met een tussenruimte van 1 maand
- De derde 6 maanden later
Jonge dieren kunnen vanaf de leeftijd van 3 maanden ingeënt worden. Deze entingen zijn te combineren met die tegen influenza (één prik) en dienen jaarlijks 1 maal herhaald worden.
(Bij iedere verwonding nog een inenting extra laten geven).
Als de moeder volgens dit schema ingeënt is, krijgt het veulen de immuunstof voor de eerste maanden binnen via de biest. De tussentijden kunnen iets afwijken van dit schema, dat hangt af van het fabrikaat van de entstof (overleg met uw dierenarts).
Afwijkingen in het opbouwen van immuniteit kunnen bij mens en dier voorkomen, maar zijn gelukkig uitzonderingen.
De behandeling van tetanus is een zeer intensieve met een kleine kans op herstel. Behalve toediening van tetanusserum worden spierverslappers gebruikt. Voedsel kan via neussonde worden toegediend of via infuus, doch deze beide methoden kunnen ook krampen opwekken door stress.
Zij de eerste 2 dagen geen krampaanvallen aanwezig, dan is de prognose iets gunstiger.