Huid en beharing

Bron : Tijdschrift Duitse ezelsvereniging : ESELFREUNDE

Waarom krijgt mijn ezel plots kale en haarloze plekken ?

Aanvankelijk ben ik eerst ‘n beetje geschrokken, want haarproblemen zijn bij de langoortjes een tamelijk serieus probleem. Ik heb hem gevraagd eerst de kale plekken eens zeer grondig te onderzoeken. Volgens zijn beschrijving was de onthaarde huid glas, de kale plekken vertoonden alle mogelijke geometrische vormen en aan de rand ervan konden de haren zonder moeilijkheden gewoon uitgeplukt worden. Bij nader toezicht ontdekte onze ezelsvriend dan kleine diertjes, welke nauwelijks twee millimeter lang weren. Het waren haarluizen en er bestaat zelfs een speciale haarluis, genoemd "Werneckiella equi asini". De haarluizen leven van huidschilfers, huidklierafscheidingen en haren. Een haarluiswijfje legt tot honderd eieren en kleeft ze aan de haarwortels. Na zeven dagen sluipen die de eerste larven eruit en over twee verdere larvenstadia treft men dan na ongeveer veertien dagen opnieuw volwassen larven op het dier aan. De bestrijding van haarluizen verloopt een beetje moeilijk daar de ontwikkelingsfazen meten gevolgd worden. Daar kan de bevoegde veearts echter wel raad brengen. I bepaalde landen worden ‘ektoparasiten met een inenting behandeld. Maar o.a. in Zwitserland is dit middel voor paarden en ezels niet toegelaten.

Problemen met de huid en beharing :

Met de aankomende lente en de bijhorende ruif willen we hier een woordje uitleg geven over de huid en de beharing. Het is niet zelden zo dat de ezeltjes zich in de lente beginnen te schuren om hun winterhaar kwijt te raken, daarbij ontstaan soms kale vlekken. Het is echter ook een tijd dat men de huid goed moet controleren op mogelijke infecties of ongedierte. Bij de dagelijkse borstelbeurt (roskammen) zullen de dode haren loskomen, bovendien hebben ze dit graag en is het de ideale moment om huid en haar eens te controleren.